ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 |
خصلت پذیری
سلسله مباحث معنویت لیف روح قسمت 229
به قلم دامنه. به نام خدا
ضرب المثلی قدیمی ست که می گوید:
اگر دو اسب را کنار یکدیگر ببندند، همرنگ هم نمی شوند،
اما دیری نمی پاید که هم خویِ همدیگر خواهندشد.
پس آدمیزاد باید از
همنشین «بداعتقاد» و «بدکار» دوری کند.
یک تمثیل:
رنج مثل سایه، از هیچ کس جدا نمی شود!
برگزیده ای از دعای عرفه
پست 6676
برگزیده ای از دعای امام حسین علیه السلام در روز عرفه
1ـ ستایش حق تعالی:
ستایش
سزاوار خداوندی است که کس نتواند از فرمان قضایش سرپیچد و مانعی نیست که
وی را از اعطای عطایا، باز دارد. و صنعت هیچ صنعتگری به پای صنعت او نرسد.
بخشنده بی دریغ است. اوست که بدایع خلقت را به سرشت و صنایع گوناگون وجود
را با حکمت خویش استوار ساخت... .
2 - تجدید عهد و میثاق با خدا:
پروردگارا
به سوی تو روی آورم. و به ربوبیت تو گواهی دهم. و اعتراف کنم که تو تربیت
کننده و پرورنده منی. و بازگشتم به سوی توست. مرا با نعمت آغاز فرمودی قبل
از این که چیز قابل ذکری باشم... .
3ـ خود شناسی:
و
قبل از هدایت مرا با صنع زیبایت مورد رأفت و نعمت های بی کرانت قرار دادی.
آفرینشم را از قطره آبی روان پدید آوردی. و در تاریکی های سه گانه جنینی
سکونتم دادی: میان خون و گوشت و پوست. و مرا شاهد آفرینش خویش نگرداندی و
هیچ یک از امورم را به خودم وانگذاشتی... .
4ـ راز آفرینش انسان:
ولی
مرا برای هدفی عالی یعنی هدایت (و رسیدن به کمال) موجودی کامل و سالم به
دنیا آوردی. و در آن هنگام که کودکی خردسال در گهواره بودم، از حوادث حفظ
کردی. و مرا از شیر شیرین و گوارا تغذیه نمودی. و دل های پرستاران را به
جانب من معطوف داشتی. و با محبت مادران به من گرمی و فروغ بخشیدی... .
دعای عرَفه یادگار ماندگار عرفان امام حسین (ع) در روز نهم ذیالحجه
5ـ تربیت انسان در دانشگاه الهی:
تا
این که با گوهر سخن، مرا ناطق و گویا ساختی. و نعمت های بی کرانت را بر من
تمام کردی. و سال به سال بر رشد و تربیت من افزودی. تا این که فطرت و
سرنوشتم، به کمال انسانی رسید. و از نظر توان اعتدال یافت. حجتت را بر من
تمام کردی که معرفت و شناختت را به من الهام فرمودی... .
6ـ نعمت های خداوند:
آری
این لطف تو بود که از خاک پاک عنصر مرا بیافریدی. و راضی نشدی ای خدایم که
نعمتی را از من دریغ داری. بلکه مرا از انواع وسائل زندگی برخوردار ساختی.
با اقدام عظیم و مرحمت بی کرانت بر من . و با احسان عمیم خود نسبت به من،
تا این که همه نعماتت را درباره من تکمیل فرمودی... .
7ـ شهادت به بی کرانی نعمت های الهی:
الهی!
من به حقیقت ایمانم، گواهی دهم. و نیز به تصمیمات متیقّن خود و به توحید
صریح و خالصم و به باطن نادیدنی نهادم. و پیوست های جریان نور دیده ام. و
خطوط ترسیم شده بر صفحه پیشانی ام، و روزنه های تنفسی ام، و نرمه های تیغه
بینی ام. و آوازگیرهای پرده گوشم و آنچه در درون لب های من پنهان است... .
8ـ ناتوانی بشر از بجا آوردن شکر الهی:
گواهی
می دهم ای پروردگار که اگر در طول قرون و اعصار زنده بمانم و بکوشم تا شکر
یکی از نعمات تو بجا آورم، نتوانم مگر باز هم توفیق تو رفیقم شود، که آن
خود مزید نعمت و مستوجب شکر دیگر، و ستایش جدید و ریشه دار باشد... .
9ـ ستایش خدای یگانه:
بنابر
این من با تمام جد و جهد و توش و توانم تا آنجا که وسعم می رسد با ایمان و
یقین قلبی گواهی می دهم. و اظهار می دارم: حمد و ستایش خدایی را که فرزندی
ندارد تا میراث برش باشد. و در فرمانروایی نه شریکی دارد تا با وی در
آفرینش بر ضدیت برخیزد و نه دستیاری دارد تا در ساختن جهان به وی کمک
دهد... .
10ـ خواسته های یک انسان متعالی:
خداوندا،
چنان کن که از تو بیم داشته باشم، آنچنان که گویی تو را می بینم و مرا با
تقوایت رستگار کن! اما به خاطر گناهانم مرا به شقاوت دچار مساز! مقدر کن که
سرنوشت من به خیر و صلاح من باشد. و در تقدیراتت خیر و برکت به من عطا
فرما!
11ـ سپاس به تربیت های الهی:
خداوندا!
ستایش از آن توست که مرا آفریدی. و مرا شنوا و بینا گرداندی! و ستایش
سزاوار توست که مرا بیافریدی و خلقتم را نیکو بیاراستی. به خاطر لطفی که به
من داشتی والا... .
12ـ نیازهای تربیتی از خدا:
و
مرا بر مشکلات روزگار، و کشمکش شب ها و روزها یاری فرمای! و مرا از رنج
های این جهان و محنت های آن جهان نجات بده و از شر بدی هایی که ستمکاران در
زمین می کنند نگاه بدار... .
13ـ شکایت به پیشگاه خداوند:
خدایا!
مرا به که وا می گذاری؟ آیا به خویشاوندی که پیوند خویشاوندی را خواهد
گسست؟ یا به بیگانه که بر من بر آشفتد؟ یا به کسانی که مرا به استضعاف و
استثمار کشانند؟ در صورتی که تو پروردگار من و مالک سرنوشت منی؟
14ـ ای مربی پیامبران و فرستنده کتب آسمانی:
ای
خدای من و ای خدای پدران من! ابراهیم، اسماعیل، اسحاق و یعقوب، و ای
پروردگار جبرائیل، میکائیل و اسرافیل. و ای تربیت کننده محمد، خاتم
پیامبران و فرزندان برگزیده اش. ای فرو فرستنده تورات، انجیل زبور و فرقان
... .
15ـ تو پناهگاه منی:
تو
پناهگاه منی، به هنگامی که راه ها با همه وسعت، بر من صعب و دشوار شوند و
فراخنای زمین بر من تنگ گردد. و اگر رحمت تو نبود من اکنون جزء هلاک شدگان
بودم. و تو مرا از خطاهایم باز می داری. و اگر پرده پوشی تو نبود از
رسوایان بودم. (منبع: مؤسّسۀ تحقیقاتی ولی عصر )
ایران در دورۀ پدر و پسر پهلوی
پست 6675. به قلم دامنه. به نام خدا. من در این پست، چهارنکته از کتاب «تاریخ ایران پهلوی ها» نوشتۀ سرهنگ حمید هاشمی از انتشارات فرهنگ و قلم چاپ دوم 1390 را با برداشت آزاد، به اشتراک می گذارم.