مجموعه پیام‌هایم در مدرسه فکرت
قسمت صدم
خانم «ربکا لیسنر» را بشناسیم
متنی از «آمی مک‌کینون» مطالعه کردم
و با تزهای این زن «ربکا لیسنر» بیشتر آشنا شدم. آنچه من آشنا شدم را
می‌نویسم. اول بگویم در آمریکا یک سنت است نامزدها تیم‌های خود را رو
می‌کنند تا علاقمندی رأی‌دهندگان را به خود بیشتر کنند. او حالا دست دیگر
خانم «کامالا هریس» نامزد هندی‌تبار انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست؛ یعنی
در صورت پیروزی کامالا هریس او رئیس شورای امنیت ملی‌ست. یک ضرب‌المثل هم
در آمریکا رایج است: «پرسنل شما، همان سیاستِ شما هستند.»
چیز
دیگر این است در آمریکا رشته‌ی "زمامداری" هم وجود دارد، که او در دانشگاه
جرج‌تاون این رشته را گذراند البته دانش‌آموخته‌ی هاروارد است. می‌گویند
این زن یک پژوهشگر حوزه‌ی راهبرد کلان است و هوش بالایی دارد، اما فردی
عمل‌گراست. استراتژیستی که در مورد سرشت قدرت آمریکا آثار انتشار داد.
اعضای حزب دموکرات وی را فردی «کاملاً با پشتکار» توصیف می‌کنند. او نگاه
منتقدانه به آمریکا دارد مثلاً از منظر او یک جهان باز، چگونه آمریکا
می‌تواند در رقابت برای نظم قرن بیست و یکم پیروز شود، او پاسخ می‌دهد:
«ایالات
متحده باید از تلاش برای بازسازی نظم جهانی به گونه‌ای که با تصویر خودش
سازگار شود، دوری گزیند و در عوض بر حفظ جهانی آزاد و باز سرمایه‌گذاری کند
که در آن بتواند شکوفا شود»
در
واقع او اصرار دارد بر نقش رهبری بین‌المللی آمریکا، اما با «پرهیز از
تکیه بر سلطه و برتری به عنوان سنگ بنای یک مأموریت لیبرال مسیحایی» به
همین علت او راهبرد «جهانی‌گرایی لیبرال» را جایگزینی عقلانی معرفی می‌کند.
لیسنر، جای جنگ‌ها، «جنگ‌های مکاشفه» می‌گذارد تا تلاش آمریکا را بر «یک سیاست خارجی عمل‌گرایانه‌تر ایجاد کند.»
تا
جایی که من از تزهای خانم ربکا لیسنر آشنایی دارم او معتقد است -یعنی بنای
فکری‌اش این است- جهان باید خود را برای «یک آمریکای کمتر متکبر» آماده
کند.
آنچه
نوشتم، متنی توصیفی تفسیری است، تحلیل تزهای ربکا لیسنر جایش حالا نیست.
آبان مشخص می‌شود کدام تیم از دو نامزد به کاخ سفید می‌روند. جناب آقا
احمدی شیخ محمدرضا باراها آمار و اخبار انتخابات آمریکا را از چند ماه پیش
که شروع شد -و معمولاً یک سال طول می‌کشد تا پایان پذیرد- در صحن مدرسه
فکرت، پوشش داده است. این متن من هم، رُوش. ۱۴ ، ۶ ، ۱۴۰۳ دامنه دارابی.
با امام رضا ع
هم کنار حرم و هم کنار سخنان آن امامِ مُحتشم
من در روز شهادت امام رضا ع علاوه بر علاقه به آن امام مهربان، معمولاً بخشی از ساعاتم را با صحبت‌های آن حضرت مصاحبت می‌کنم. امروز سه تا از صحبت برای من قشنگ‌ترینش بود:
فرمود: «علم گنجینه‌های کمال است و کلید‌های آن گنجینه‌ها، پرسش‌کردن است.
فرمود:
سعی نمایید هر روز، از عطر استفاده نمایید و اگر نتوانستید، یک روز در
میان، و اگر نتوانستید پس هر جمعه خود را معطّر و خوشبو گردانید.»
فرمود:
«بهترین کارها، شغل کشاورزی است، چون که در نتیجه‌ی کشت و تلاش، همه
انسان‌های خوب و بد از آن استفاده می‌کنند. امّا استفاده خوبان سبب آمرزش
گناهان می‌باشد، ولی استفاده‌ی افراد فاسق موجب شرم‌شان خواهد شد، همچنین
تمام پرندگان و چرندگان از تلاش و نتیجه‌ی کشت، بهره‌مند خواهند شد.» ۱۵ ، ۶
، ۱۴۰۳ دامنه.
دینداری از ۱۳۵۳ تا ۱۴۰۳ در ایران
پاسخ به پرسش سید سعید شفیعی دارابی در صحن مدرسه فکرت:
جناب آق سید سعید سلام. از پی‌جویی آن
دوست نسبت به این موضوع ممنون. اما پرسش مهمی مطرح کردی. جواب پژوهشی
می‌خواهد. اما جواب در خور صحن، این است از سمت من:
۱. از سال ۱۳۵۳ تا ۱۴۰۳ ۵۰ سال زمان است.
۲. درین ۵۰ سال فن‌آوری علمی، نوآوری سیاسی و هنری و نیز تئورهای دینی زیادی وارد زمان و زمانه شده است.
۳. این پویندگی موجب یا اختلال یا ارتقا در فهم و عمل دینی می‌شود.
۴. هر چه به قدیم‌تر برویم چون نوآوری کمتر می‌شود، دینداری خلوص بیشتری پیدا می‌کند.
۵. پس زمانه و تجهیزات روی ایمان اثرگذار است.
۶. مثلاً شاه اگر الآن همچنان سر قدرت بود
با تفکر مستبدی که داشت، گمان کنم با پیام‌رسان‌های جهان می‌شد و برای
بستن آن پول خرج می‌کرد. چون شاه از آزادی و انتقاد از خود باک داشت و
بیمناک سلطنتش بود.
۷. از من دین فعلاً در نهاد همه هست، اما
مناسک و اعمال شریعت شکل دیگری یافت. من هیچ کس را بی‌دین نمی‌گویم، اما در
اجرای روزانه‌ی شریعت ممکن است حرف نو پیدا کرده باشد و دینداری را به سبک
فهم نو می‌پوید.
۸. من خودم اهل مناسک به روش سنت هستم. بدعت و نوآوری و من‌درآوُردی از سوی مذهبیون و سکولارییون را درست نمی‌دانم.
۹. دین در بخش عمده‌ی آن امور مخفی فردی است. نمی‌شود دست به قضاوت فرد زد.
۱۰. در نهاد انسان امروزی ایران خدا خیلی
حضور دارد، اما همین خداگرا، در عمل به احکامی که فقیهان توصیه یا دستوریزه
و یا ارائه و تفسیر کردند، خودمختاری پیشه کرده است.
من برداشت خودم را از جامعه و نیز امور دینی گفتم. درست یا نادرست به گردن خودم. ممنونم از گشودن این موضوع.
