مطالب آبان 1397 دامنه

فتواهای جدید مراجع تقلید

احکام شرعی

بخش دوم

فتوای آیت‌الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی:

سؤال: نظر به احترام بسیار زیاد ذریّه رسول اکرم(ص) در میان مؤمنین و اهمیت رعایت احکام سادات نظیر حرمت دریافت زکات و یا جواز دریافت خمس، آیا صرفا افرادی که از ناحیه پدر نسب به سلسله سیادت می برند، جزو سادات محسوب می شوند و یا با توجه به جایگاه دخت گرامی نبی اکرم حضرت محمد(ص) در سلسله سادات، افرادی که از ناحیه مادر نیز به این سلسله منور نسب می برند جزو سادات محسوب می گردند و احکام و حرمت سادات شامل حال ایشان نیز می شود؟ و اگر این افراد به واسطه سیادت مادر جزو سادات محسوب می گردند آیا سیادت به فرزندان ایشان نیز منتقل می گردد و احکام و حرمت سادات شامل فرزندان ایشان نیز می شود؟

پاسخ: بسمه تعالی. حرمت دریافت زکات یا جوازدریافت خمس احکام مربوط به هاشمی است وهاشمی کسی است که از طریق پدر نسبش به هاشم بن عبد مناف(نیای دوم پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله سلم) برسد وسادات،یعنی ذریه حضرت زهراسلام الله علیها از آن جهت که ازناحیه امیر المومنین علی علیه السلام نسبشان به حضرت هاشم علیه السلام می رسد،مشمول این احکام هستند.البته کسانی که ازناحیه مادر به این خاندان  منسوب هستند دارای احترام هستند ولی هاشمی یا سید محسوب نمی شوند.. (منبع)

بقیۀ فتواهای مراجع در ادامه

ادامه مطلب...

۲۹ آبان ۹۷ ، ۰۶:۰۶ ۲ نظر ۰ ۰

دامنه |

هنر موسیقی 9

دیدگاه فُقها

7015

به قلم حجت الاسلام محمدجواد غلامی دارابی.  قسمت نهم. به نام خدا. نخستین دلیل بر حرمت مطلق غنا آیات  قرآن است. در قسمت هشتم به یک آیه اشاره شد. اکنون به بررسی دومین آیه پیرامون این مبحث می پردازیم.

۲- آیه (والذین هم عن اللغو معرضون، و آنان که از لغو و باطل دوری می جویند، مومنون آیه ۳). مرحوم طبرسی در تفسیر آیه شریفه فوق می گوید: "لغو در حقیقت هر گفتار یا کرداری بیهوده ای است که فایده قابل توجهی بر آن مترتب نباشد، چنین کاری زشت و نارواست که می بایست از آن پرهیز کرد". وی سپس چنین آورده است: "از امام صادق (ع) روایت شده است که لغو آن است که کسی بر تو باطلی را به دروغ ببندد، یا آن چه را که در تو نیست، به تو نسبت دهد. پس برای خدا از چنین شخصی روی گردان".

همچنین از آن حضرت روایت شده که لغو را به غنا و کارهای لهو معنا کرده اند. شیخ مفید از حضرت علی (ع) روایت می کند که فرمود: "هرگفتاری که در آن از خداوند یادی نشود، لغو است. در روایت دیگری از امام صادق (ع) در ذیل آیه  شریفه (واذا مروا باللغو مروا کراما ، هر گاه بر ِلغوی بگذرند بزرگوارانه می گذرند و به آن نزدیک نمی شوند فرقان ۷۲)  چنین آمده است: این آیه وظیفه ای را که خداوند بر دوش مومنان نهاده، بیان می کند که آن گوش ندادن به محرمات است.

در روایات برای لغو معانی مختلف بیان شده که عبارتند از :
۱- سخن ناحق درباره دیگران
۲- غنا و لهو
۳- هر گفتاری که در آن یاد خداوند نباشد 
۴- گفتار حرام

از معانی فوق دو نکته بدست می آید:

بقیه در ادامه